Nieuw doel voor biomassa : kweken op zee?

Met biomassa bedoelen we de totale massa van organismen in ecosystemen. In de tropen is de biomassa het grootst, in de arctische gebieden en woestijnen het kleinst. Met biomassa bedoelen we ook producten die gewonnen worden uit plantaardige grondstoffen en restmateriaal van dieren. Denk maar eens aan suikerriet, mais, palmolie, koolzaadolie en de bekende dierlijke vetten, die gebruikt worden als biobrandstof of als energieopwekker.

Groene stroom

Vooral vanwege het feit dat er elektriciteit mee opgewekt kan worden is biomassa een meer en meer tot de verbeelding sprekend begrip geworden. Dat gebeurt op verschillende manieren; verbranden voor warmte, als brandstof voor elektriciteitscentrales, als brandstof voor transport en als omzetting. Verbranden van warmte is een toepassing die de meeste mensen wel kennen. Zo kennen we biomassa in de vorm van brandhout, dat vervolgens weer gebruikt wordt om vuur te maken. Ook in Nederland wordt het toegepast, al is het op bescheiden niveau. Zo wordt in Cuijk groene stroom opgewekt door het verbranden van houtsnippers.

Schadelijke stoffen

Er is ook een andere kant van biomassa, een mindere kant. Bij verbranding van biomassa komen namelijk diverse schadelijke stoffen vrij, terwijl bij verbranding van biomassa ook al CO2 vrijkomt. Ook nadelig is het vrijkomen van roet. Verder is vast komen te staan dat door het kappen van teveel bomen er meer en meer – lees: te veel- woestijnen ontstaan.

Nieuw doel voor biomassa

Een mogelijke maar zeer reëel nieuw doel voor biomassa is biomassa kweken op zee voor het produceren van biogas. Gebleken is namelijk dat zeewier een goede grondstof is voor het produceren van biogas. Nu gebeurt dat vaak nog met gewassen als suikerbiet en mais. Dat legt echter beslag op de toch al schaarse landbouwgrond. Zeewier dat op zee geteeld wordt, doet dat niet. Momenteel wordt gewerkt aan de productie van een zeewaardig platform – dat tegen de golven bestendig is- die het kweken van miljoenen tonnen zeewier per jaar mogelijk moet maken. Vervolgens worden, simpel gesteld, in bioreactoren de bacteriën afgebroken en omgezet in biogas. Omdat de verschillende fases van het vergisten apart beïnvloed kunnen worden, kan meer gas uit de biomassa gehaald worden. En dat ook nog eens in veel kortere tijd.